ایران در سیاست خود نسبت به مین های ضد نفر تجدید کند

ایران از زمان موجودیتش به عنوان یک کشور مستقل و پس از آن عضو موسس نظام ملل متحد و جنبش عدم تعهد همواره از اقدامات خلع سلاح حمایت کرده است. در سال ۲۰۱۳ ایران ریاست کنفرانس خلع سلاح در ژنو را بر عهده داشت. در سال ۱۹۹۷، ایران توقف هر گونه صادرات مینهای زمینی ضد نفر را اجرا کرد و بعدها اظهار داشت که ایده آل ایران«از بین بردن کامل مین ها با حمایت یک مکانیزم راستی آزمایی جامع است». با این حال ایران تا کنون به کنوانسیون ۱۹۹۷ منع مین نیپوسته است.

نباید از نظر دور داشت که اقدامات خلع سلاح صورت گرفته همگام با کنوانسیون منع مین تا کنون جان هزاران نفر را نجات داده است. هشتاد درصد از دولت های جهان در حال حاضر عضو کنوانسیون منع مین هستند. دبیر کل سازمان ملل اذعان کرده است که این کنوانسیون «نزدیک جهانی» شدن است. شاید الان زمان مناسبی باشد که ایران در سیاست خود نیز نسبت به کنوانسیون منع مینهای ضد نفر تجدید نظر کند.

استفاده از مین های زمینی به عنوان سلاحی ذاتا کشنده به طور جهانی محکوم و ممنوع شده است. وقتی مینی کار گذاشته می شود دیگر تفاوتی بین یک فرد نظامی و غیر نظامی وجود ندارد و مین بیرحمانه از میان شهروندان عادی نیز قربانی می گیرد. مین ها معمولا مدت زمان طولانی پس از آتش بس فعال باقی مانده و تبدیل به یک میراث مرگبار ماندگار از درگیری های مسلحانه می شوند. چندین تفاوتی ندارد اگر یک مین یا هزار مین در نزدیکی مناطق مسکونی یا مزارع وجود داشته باشد. عدم اطمینان از وجود مین موجب ناتوانی افراد شده و وحشت ایجاد می کند. در واقع با ایجاد فرهنگ ترس، عدم قطعیت از وجود مین، موجب محدودیت شهروندان برای دسترسی به منابع مولد می شود.

ایران تا حد زیادی از وجود مین های باقیمانده از زمان جنگ با عراق رنج می برد. هیچ کس نمی داند چه تعدادی از انسان ها از زمان پایان جنگ قربانی این مین ها شده اند. مانیتور مین های زمینی، گزارش سالانه کمپین بین المللی برای منع مین های زمینی، اعلام کرده است حدود ۱۰۰۰۰ نفر از سال ۱۹۸۸ تا کنون در ایران قربانی مین بوده اند . هزینه پاکسازی زمین از این تله مرگ‍ چون باری سنگین بر دوش دولت و مردم ایران باقی مانده است.

تقریبا سه دهه پیش، ایران و عراق درگیر جنگی بودند که در طی آن بیشترین استفاده از مین های ضد نفرتوسط دولت ها در دوران معاصر صورت گرفت. تقریبا یک دهه پس از پایان جنگ، وزیر امور خارجه ایران اعلام کرد که حدود ۱۶ میلیون مین بیش از ۴ میلیون هکتار از زمین های ایران را اشغال کردهاست.

مین های ضد نفر سلاح های کهنه ای هستند که به نظر می سد دیگر نباید جایی در زرادخانه های ایران داشته باشند. مین های کار گذاشته شده در طول جنگ دیگر کاربردی جز ایجاد خطر برای مردم مرزنشین ندارد. الان زمان مناسبی است که ایران اقدامات انجام شده در طول سالهای گذشته را تقویت کرده و با کمک سایر کشورها و ملت ها این سلاح های مرگبار را به زباله دان تاریخ بسپارد.

دکتر لیلا علی کرمی-ـ وکیل دادگستری

دکتر یشوا موزرـ پنگسوان- هماهنگ کننده تحقیقات / سیاست ممنوعیت مین های زمینی و مهمات خوشه ای (آسیا، آقیانوس آرام ، خاور میانه و شمال آفریقا)